Iedere dag wordt er wel ergens over gesproken: voedselverspilling. Het roept veel emoties op en we zijn dan ook blij dat we via de CSA zelfoogsttuin heel wat minder voedsel ‘verspillen’. Hoe werk dat?
Normaalgesproken als je in de supermarkt bijvoorbeeld aardappels koopt dan zijn die allemaal dezelfde maat. Ze zijn uitgesorteerd. Dat geldt ook voor tomaten. Pruimen. Bieten. Komkommers. Etc. Op de tuin hebben wij de kans om ook de extra kleine en de extra grote op te eten.
Als je wel eens hebt meegeholpen aardappels te rooien weet je hoe een kunst het is om met de spitvork net níet in de aardappel te steken. Dat gaat wel eens mis. De aardappel die gespietst is, kan je uiteraard nog prima eten. Maar hij is doordat zijn schil beschadigd is niet lang houdbaar. Dit gebeurt bij machinaal rooien ook. Soms is een aardappel, of een pruim, of een tomaat, of een kiwi, niet helemaal in tact. Die kan helaas niet naar de winkel, om daar aan te komen moet de vrucht of groente eerst geoogst worden en dan in een koelcel gebracht worden totdat hij geteld en gewogen en ingepakt is en opgehaald kan worden om op weg te gaan naar het distributiecentrum. Dat kan een paar dagen duren. Daar word hij overgeladen, dat kan een paar dagen duren. Dan wordt hij opnieuw ingepakt en getransporteerd naar de winkel. Daar wordt hij in het schap gelegd en daar moet hij een paar dagen kunnen liggen. En als hij dan gekocht wordt willen de mensen thuis de mogelijkheid hebben om hem misschien pas een paar dagen later te eten. Een week of tien dagen houdbaar is een vrucht of groente niet waar de schil niet helemaal meer in tact van is. Of een groente of vrucht die perfect rijp en dus op zijn zoetst is.